Op 27 juni hebben we jammer genoeg afscheid moeten nemen van onze gedreven voorzitter Paul Theeuws.
Paul werd in besloten kring begraven.

Hieronder vindt u de tekst die vanwege Het Huis werd voorgelezen op de afscheidsplechtigheid.

Paul Theeuws, een fenomeen

Zeven jaar geleden – bij een etentje met goede vrienden van Paul – vertel ik over de problemen die Het Huis heeft in verband met de zoektocht naar een nieuwe voorzitter. Spontaan zegt Marc: “Ik weet wie jullie nodig hebben. Ik bel hem even”. “Ok, ga zondag maar naar de BBQ van Coda en vraag naar Paul Theeuws. Met Gerda trekken wij samen naar Wuustwezel op de eerste zondag van juli naar “De BBQ” en vragen naar Paul Theeuws, 2.000 man en iedereen schijnt hem te kennen, maar hij lijkt blijkbaar wat op het konijn uit Alice in Wonderland, want als men zegt waar hij te vinden is, is hij daar al lang weer verdwenen. Uiteindelijk vinden wij hem; gehaast, maar met een luisterend oor. “Enfin, veel te druk nu, maar bel me in de loop van volgende week” . Dat doen we. Dan aarzelend: “ Ik heb het al zo druk en als ik iets doe wil ik het goed doen”. Hij komt naar de eerst volgende Bestuursvergadering en dan valt de beslissing: “ OK, voor 2 jaar, maar niet langer”.

Onze voorzitter Paul (t) is aangesteld, wel degelijk steeds met de (t), want we hebben al een Paul (f).

Zijn eerste officiële optreden was op 6 december. Wij hebben een échte Sint-Niklaas! Vanuit de toren in het Michielshof daalt hij statig neer met dansende Zwarte Pieten boven op het dak. Wat genieten de kinderen van zijn aanwezigheid . Hoe zien we hem ook genieten. Hij begeestert de kinderen en hun ouders. De rol van Sint is hem op het lijf geschreven. Al de kinderen op zijn schoot en natuurlijk ook de dames van het gezelschap.

Onze voorzitter is vanaf dan helemaal gepassioneerd door de werking van Het Huis. Niettegenstaande we bekende ambassadeurs hebben om de drie Het Huis (zen) in de kijker te plaatsen is hij kampioen in het inzamelen van giften in allerlei vormen: het herinrichten van de keuken en de kleine bezoekruimte, financiële giften door verschillende Service Clubs. Hij gaat overal Het Huis “verkopen” op zijn innemende en vooral welbespraakte manier.

Enkele jaren geleden werd op een “Dorpsdag in Kapellen” geld ingezameld door een Service Club om al de kinderen binnen Het Huis een verjaardagsfeestje met taart, kaarsjes en een cadeautje te kunnen aanbieden. Paul heeft de ganse dag mee in de gietende regen gestaan om de “op rollen fietsende mannen” een hart onder de riem te steken en om mee maatjesharing te verkopen.

Ook de maatjesharing werd door Paul gesponsord en menige medewerker heeft thuis nog dàgen maatjes moeten eten.

Hij sprak ministers aan als zijn beste vrienden, in de hoop om voor Het Huis subsidie los te krijgen.

Paul had een duidelijke visie over vrijwilligerswerk: dit is vrijwillig werk, maar zeker niet vrijblijvend! De medewerkers die we zoeken voor het Huis zijn ”Witte Raven”, volgens hem. Onder die slogan heeft hij een hele campagne opgezet, waarbij zelfs een écht reclamebureau verbaasd was over zijn professioneel “copy/paste” werk. Prachtige advertenties knutselde hij in mekaar.

Het leverde ook gemotiveerde vrijwilligers.

Het klapstuk van zijn ambitie voor Het Huis en de medewerkers ligt nog vers in ons geheugen: net een jaar geleden op 7 juli huwden Jan & Aline. Al de medewerkers van Het Huis werden gevraagd de plechtigheid in het Stadhuis bij te wonen en zeepbellen te komen blazen. We vragen aan Paul of hij misschien – met zijn grote auto – wat drank naar het plein voor het MAS wil vervoeren, zodat er een receptietje kan worden aangeboden. “Geen probleem. Ik zal wel instaan voor het vervoer en zorgen dat ik tijdig aanwezig ben. Het Stadhuis gaat dan wel niet lukken”, was zijn antwoord. Wat een fantastische verrassing: bij aankomst daar zagen we dat Paul zijn auto had uitgebouwd met een lange receptietafel, drank was ter plaatse en de nodige glazen. Een prachtig zicht. Hijzelf was gekleed als ober. Netjes wit & zwart. Paul stond erop om zelf de bediening te doen. Van waardering voor “medewerkers/vrienden” gesproken!

Begin dit jaar hebben we 5 jaar Het Huis-Brugge gevierd. Dit was niet zo lang na zijn auto-ongeval en ik had aangedrongen of hij toch zelf als voorzitter aanwezig zou zijn kunnen. Hij was daar – met een kruk – die snel werd weggezet, zodat dit niet teveel zou opvallen. De fiere Paul (t) was aanwezig en nam het woord! Over het pleister op zijn hoofd werden grapjes gemaakt en hij genoot. Hij wou zeker niet gezegd hebben dat hij moe was … . Iedereen daar bewonderde hem enorm voor zijn moed.

De Bestuursvergaderingen waren onder de leiding van Paul (t) een uniek gebeuren. Ze waren op zijn minst gezegd geanimeerd. Paul had steeds bij aanvang van de vergadering de nodige anekdotes te vertellen voor we naar de orde van de dag konden overgaan.

Hij was wel heel ernstig als het over de werking ging, maar toch was er een vast – niet geagendeerd agendapunt – een verhaal uit zijn verleden met Dana Winner. We konden er niet onderuit, elke vergadering kwam het opnieuw ter sprake!

Dankzij Paul hebben de medewerkers wel een extra waardering gekregen en hebben daar waar mogelijk de wettelijke vergoedingen ontvangen. Hij stond erop dat die werden uitbetaald.

Paul (t) als er hemel bestaat ben jij zeker daar aangekomen, hopelijk vind je er familie en vrienden terug. Blijf hen gepassioneerd entertainen en vertel hen zeker ook maar over Dana Winner!

Wij van Het Huis zullen de traditie onderhouden om op het einde van een vergadering te klinken met aan glaasje cava, op jou.

Een nieuwe voorzitter zullen we waarschijnlijk wel vinden, maar zeker geen Paul Theeuws.

Een hele dikke merci voor alles!

Al de kinderen en de medewerkers van Het Huis-team …